none

het lengen van de schaduwen

De none is het uur in de namiddag waarop de schaduwen gaan lengen. Het is het uur om de werkelijkheid onder ogen te zien en vrede te sluiten met jezelf, ook met je tekortkomingen en de dingen die niet lukken. Het is nu tijd om het verval tegemoet te treden, de kleine dood van elke voorbijgaande dag. Bij de none krijgen we te maken met met de realiteit dat in het menselijke leven niets eeuwig duurt. Hoe ga je hiermee om? Dood en vergankelijkheid maken deel uit van het leven. 

De none is het moment om te leren de dood steeds voor ogen te houden. Dat betekent niet dat je door doodgaan in beslag wordt genomen, maar dat je gehoor geeft aan de uitdaging om volop in het nu te leven en iets van jouw leven te maken. Als je iets van de dag of je leven maakt, zul je ook in staat zijn om deze los te laten als het zover is.

Er zijn drie vormen van geven die je in de loop van de dag kunt beoefenen. De eerste is het weggeven, in de zin van het wegschenken van het werk dat door je handen tot stand is gekomen. Het tegenovergestelde is in bezit nemen. Tijdens de priem leg je je toe op weggeven.

De tweede vorm is geven in de zin van schenken van dankbaarheid, vanuit iets ter harte nemen. Het tegenovergestelde is geen waardering hebben. Dankbaarheid beoefen je vanaf de lauden de hele dag.

De derde en grootste vorm van geven oefen je tijdens de none: het vergeven. Ook van jezelf. Dat betekent dat je zonder oordeel schuld op je neemt. Door vergeven neem je schuld weg. Het tegenovergestelde is aanstoot nemen.