Henk Jongerius (1941-2024)

Afgelopen dinsdag overleed dominicaan, schrijver van vele liedteksten, gebeden, artikelen en boeken, Henk Jongerius. Acht jaren na mijn bekeringservaring op Eerste Paasdag in Oberzeuzheim (D) doopte Henk mij tijdens de Paaswake op 19 april 2014 in het Dominicanenklooster Huissen. Dit jaar was ik net als toen aanwezig in Huissen tijdens de Goede Week. Henk was ongeneeslijk ziek maar had in maart goede dagen en was in de vieringen aanwezig. Nu, 10 jaar en een paar dagen na mijn doop is hij op 23 april 2024 gestorven.

Mijn hele geloofsleven was Henk Jongerius voor mij een vaste aanwezigheid in Huissen. De laatste jaren was ik er veel minder vaak, maar in de loop der tijd ben ik er veel te gast geweest. Ik nam er deel aan mooie programma’s, ik was er gastheer en kwam als persoonlijke gast bij de broeders. Ik kwam Henk tegen in de vieringen en als hij binnen wandelde bij een programma. Meestal omdat hij daarin een rol vervulde, maar ook wel eens onuitgenodigd. Als gast van de broeders heb ik met hem aan tafel gezeten bij de warme middagmaaltijd. Ik heb met hem gezongen en gesproken. Ooit heb ik geprobeerd hem te helpen om een verloren bestand op zijn computer terug te vinden. Dat mislukte jammerlijk want Henks hoeveelheid teksten was veel te groot en ongeordend.

Hij was belangrijk voor mijn vorming als mens en katholiek. Niet in de kerkelijke betekenis dat hij mij voorbereidde op mijn doop door geloofsgesprekken. Die heb ik met Stefan Mangnus gevoerd. Wel in wie hij was en wat hij uitstraalde. Ik denk aan zijn openheid en warmte en aan zijn vreugde. Niet in de betekenis van blijheid – hoewel je met hem ook goed kon lachen. Ik doel op een innerlijke vreugde die hij uitstraalde. De vreugde om te leven en om mens tussen de mensen te zijn. Hij leefde mij voor wat het inhoudt om christen te zijn en beeld van God. Altijd als ik in Huissen kwam, begroette hij mij en voelde ik me welkom bij hem. Zijn dood laat een leegte achter in Huissen. Ik zal hem missen.