zoeken
Ik karakteriseer mijzelf als een zoeker. Ik voel mij thuis bij andere zoekers. Zoeken verbindt mij ook met kloosterlingen: zoekers naar God, net als ik. Ik voer graag gesprekken, bv. in het gastenverblijf van kloosters, met andere zoekers. Ik begeleid ook het liefst mensen die tastend op zoek zijn naar hun eigen weg. Gelovigen die menen de waarheid in pacht te hebben, hebben niet onmiddellijk mijn sympathie. Ik voel mij veel meer thuis bij de twijfelaars. De karakteristiek ‘zoeker’ waardeer ik dus ook positief. Maar er zit ook een andere kant aan. onrust Mijn zoekende geest zorgt namelijk ook voor onrust in mijn leven. Ik heb dat gemerkt in deze…
biechtvader
Voor mijn geestelijke vorming is mijn tijd bij deVoorde, globaal van 2005-2012, erg belangrijk geweest. Ik was deelnemer aan programma’s voor persoonlijke groei, ben er individueel te gast geweest en ik heb er veel geleerd over gastvrijheid in mijn tijd als gastheer. deVoorde was een cruciale etappe op het pad dat leidde tot mijn doop en opname in de katholieke kerk op 19 april 2014. Ook thuismonnik. heb ik aan deVoorde te danken, want het besef dat “ik … in diepste wezen een monnik (ben)” werd daar wakker. Maar één aspect van de visie van deVoorde op mens-zijn heb ik nooit echt goed een plek kunnen geven: mijn talent. talent…
kom tot leven
Oktober 2019. Ik zit in de kleine zijkapel van het Heilig Hartklooster van de Missiezusters Dienaressen van de Heilige Geest in Steyl, Limburg. Mijn bijbel ligt opgeslagen bij Genesis 32: 25-33. Het is het bekende verhaal van Jakob die worstelt met “een man” bij de Jabok. Deze tekst zal ik die dag met mij meedragen en “proeven” als focus bij een stille retraite gebaseerd op de Geestelijke Oefeningen van Ignatius. Broeder Johan gaf bij mijn begeleidingsgesprek aan, dat vechten soms ook een manier is om te laten zien dat je er bent, om gezien te worden. Mijn meditatie in de kapel leidt tot een voor mij verrassende interpretatie. Ik citeer…
vigilie, de nachtwake
De vigilie is het uur van de duisternis en de stilte. Het is het uur van de nachtwake in het klooster, de tijd om vertrouwd te raken met de duisternis. De vigilie nodigt je uit om de duisternis te vertrouwen in weerwil van de angst die ze oproept. Als je haar tegemoet treedt met de moed die openstaat voor het leven, ontdek je een groot geheim: er schijnt licht in de duisternis. Niet naar de duisternis toe, maar te midden van de duisternis. De bovenstaande alinea is een deel van de karakterisering van een van de kloostergetijden: de vigilie of nachtwake. De vigilie is het eerste van oorspronkelijk acht gebedsmomenten…
werken in kloosterritme
Anno 2020 werken veel mensen thuis: gedwongen door corona. Voor sommigen een lang gekoesterde droom die eindelijk werkelijkheid wordt, terwijl anderen zo snel mogelijk terug willen naar de koffieautomaat. Als zzp-er combineer ik thuiswerken al jaren met werken op locatie bij de opdrachtgever. Op 1 augustus ben ik na 8 maanden vrijwillig werkvrij begonnen met een nieuwe klus. Voor mij behoorlijk spannend, want ik heb een werkhistorie waar ik enkele keren op de rand van burn-out verkeerde. Hoe bewaar ik thuis mijn innerlijke rust en voorkom ik dat ik over mijn grenzen heen ga? Hoe voorkom jij dat werk en privé zo door elkaar lopen dat je er gespannen van…
Michaël Derkse, 1953-2020
Michaël Derkse, liefdevol en kwetsbaar mens, is op 7 augustus jl. gestorven. Zijn rouwkaart kun je downloaden op de website van de Michaël Derkse Foundation. Daarop staan van hem de volgende woorden afgedrukt: Vrijheid ‘In werkelijkheid is elke stap die wij doen een stap in het Ongekende Onbekende. Wonderlijk dat zekerheid onrust brengt, en het toestaan van onzekerheid rust! Op een dag worden wij wakker in onszelf, vrij, lachend, niets meer om op te houden, niets meer om van weg te hoeven. Wij gaan in de voetstappen van onszelf op weg naar Huis. Dit is vrijheid. Michaël Derkse heb ik bij deVoorde leren kennen als Marcel Derkse. Hij was de…
thuis-monnik
Wat is een thuismonnik? Deze vraag loopt al lang met mij mee. In 2012 ben ik begonnen met bloggen. “Op zoek naar de monnik in mijzelf” zoals de ondertitel toen luidde. De naam voor mijn weblog werd Thuismonnik: een mooi woord vond ik. Het gaf naam aan mijn verlangen: thuis monnik zijn. Ik richtte mij op uiterlijke kenmerken van het monastieke leven zoals getijdengebed en onderzocht enkele monastieke waarden zoals eenvoud. De oudste weblogs in het kapittel getuigen hiervan. Maar veel verhalen gaan ook over iemand die op zoek is naar zijn plek in het geloof. Weblogs over godservaring en over doop en over de vraag of ik mij zal…
gevonden
Dit voorjaar begon ik de vruchten te plukken van de situatie waar ik in februari in belandde. Ik had volledig aanvaard, dat ik even helemaal niet meer wist wat ik met mijzelf en met werk aan moest. Alle plannen en ideeën had ik los gelaten en ik voelde mij verloren. Mijn kennismakingsgesprek met een begeleidster voor hulp bij rouw en loopbaan bleek de enige keer dat ik haar fysiek ontmoette: de uitbraak van het coronavirus zette het land op slot. Onze coachingsgesprekken gingen voortaan per telefoon. Ergens in dit traject kreeg ik het verlangen om opnieuw thuis de innerlijke pelgrimsweg langs de zeven smarten en de zeven vreugden van Maria…
verloren
Het is 14 april 2006, Goede Vrijdag. Het is de eerste dag van de retraite die een ommekeer in mijn leven gaat betekenen. Onder de noemer “In het licht van nieuwe ruimte” ben ik deelnemer aan een programma bij deVoorde, de woon-/werkgemeenschap voor persoonlijke en professionele groei in Laag-Zuthem bij Hattem Ov. De rode draad door het programma wordt gevormd door de zeven smarten en de zeven vreugden van Maria. Ik kies een smart uit, omdat het bijbehorende beeld van kunstenares Trudy Visser mij het meest aanspreekt: de vlucht. duitsland Op Stille Zaterdag vertrekken we met de bus naar het plaatsje Oberzeuzheim in Hessen, Duitsland. Daar bevindt zich in het…
brandend braambos
Vaak zat ik met mijn tekst van de dag in de intieme kapel met de naam Brandend braambos: een verwijzing naar het verhaal in Exodus, waarin God zich openbaart aan Mozes als stem in een brandende doornstruik. Ook voor mijn laatste persoonlijke gebedsmoment ging ik naar die kapel. Ik was in de loop van mijn retraite mijn focus op het lijden van Christus inmiddels voorbij. Een lijden dat door de uiterst realistische crucifix sterk werd geaccentueerd. Op mijn vaste plekje voorin zat een andere deelneemster, een zuster in habijt. Met voldoende afstand tussen ons in ging ik naast haar zitten, mijn blik naar voren richting het tabernakel. Verrast zag ik,…
