waar is god?
“Geloof jij in God?” Jazeker, ik geloof in God als bron van leven en liefde, die het bestaan zin geeft. En zo is er nog wel meer te vertellen over mijn godsbeeld. Maar toch wringt het ook regelmatig in mijn relatie tot God. Bijvoorbeeld op die momenten dat ik helemaal niet met Hem bezig ben, omdat ik de krant lees, aan het werk ben of iets anders doe. En wanneer de zoveelste daad van geweld of agressie of de tigste daad van onrecht bekend wordt die Groningers of toeslagenouders treft: waar is God dan? En Jezus? Hoe houd ik mijn geloof levend nu ik niet naar de kerk ga? En het dichtstbijzijnde bewoonde Nederlandse klooster↪ ruim 100 km rijden is?
Het is in de liefde tussen zijn ouders waarin Bart God ziet; ze gaan er echt voor.
jezus
In de eerste periode van mijn online leven als thuismonnik speelt de vraag ‘Waar is God?’ voor mij nog niet erg. Ik word gevormd tot katholiek, kom veel in kloosters en de aanwezigheid van God is daar een levende realiteit. De pijlers onder het dominicaanse leven (contemplatie, gemeenschap, studie, verkondiging) spreken mij in deze periode aan. De wens om mij aan te sluiten bij de lekendominicanen↪ past hier dan ook goed bij. En toch besluit ik in 2015 niet toe te treden tot de orde. Ik vind er te weinig ruimte voor stilte en contemplatie. Ook twijfel ik over de missie van iedere (leken)dominicaan: geroepen zijn om een ‘verkondigend leven’ te leiden. Ben ik wel een prediker? Wel van mijn eigen (ego-)meningen, maar van Gods aanwezigheid? Waar is God?
Duidelijke antwoorden krijg ik niet en God verdwijnt meer naar de achtergrond van mijn bestaan. Hij is wel aanwezig op bijzondere momenten: tijdens de vieringen van de Goede Week in het dominicanenklooster in Huissen en in de digitale retraites van de jezuïeten. Maar hij is geen dagelijkse realiteit. Dankzij de jezuïeten komt er in deze periode wel iemand bij: zijn Zoon Jezus. Bij de jezuïeten vind ik wel wat ik bij de dominicanen mis: stilte en contemplatie. En toch zijn ook zij zeer betrokken op de maatschappij, net als de dominicanen. Een oudere dominicaan zei eens tegen mij, dat zij (de dominicanen) niets van de jezuïeten moeten hebben. Een soort van geestelijke concurrent?
Het waren mannen met een diepe spiritualiteit die tegelijk midden in de wereld stonden. Realiteit en spiritualiteit, dat is wat ik zocht.
waar is god?
De missie van de jezuïeten kun je samenvatten als: God zoeken en vinden in alle dingen. Zij zijn dus voortdurend bezig met het beantwoorden van die ene vraag: Waar is God? Waarbij het definitieve antwoord nooit gevonden wordt: daarvoor is de schepping eenvoudig te groots en het leven te dynamisch. Voor het levend houden van mijn geloof zijn jezuïeten vanuit hun missie de beste leermeesters voor mij. Zo las ik vandaag een prachtig diepte-interview met de Nederlandse jezuïet Bart van Emmerik. De citaten die verspreid in deze blog staan, stammen uit dit interview op de website van de jezuïeten↪.
Als ik zo’n verhaal lees als dit interview dan besef ik: wat kan ik veel leren van jezuïeten en wat herken ik veel in hen. Hun kijk op concrete levenservaringen geeft blijk van een openheid en een vreugde in het bestaan die ik mijzelf en iedereen gun. De waarde die zij toekennen aan het gevoel als richtingwijzer↪ bij het maken van keuzes sluit perfect aan op de Zelfkennismethode of ZKM↪ die ik in mijn praktijk gebruik. En de Geestelijke Oefeningen↪ zijn zo belangrijk voor verdieping van mijn geloofsleven geweest. Over mijn ervaringen in Drongen heb ik al een aantal keren een blog geschreven, meest recentelijk over de verloochening van Jezus door Petrus. Dus waar is God?
God verweeft zich totaal in het menselijk bestaan. Hij is in de schoonheid, in de goedheid, maar ook in de diepste wanhoop.
